Pierwsza wizyta, diagnostyczna.
Pierwsza wizyta - jest to wizyta diagnostyczna. Ma ona na celu wykrycie ewentualnych dysfunkcji, by umożliwić wprowadzenie jak najbardziej indywidualnej oraz efektywnej terapii.
Wywiad. Zostaniesz poproszona/poproszony o odpowiedzi na kilka pytań, które dadzą konkretne informacje na temat ewentualnej dysfunkcji.
Badanie palpacyjne. Inaczej badanie za pomocą dotyku. Pozwali ocenić rozmiar, kształt, konsystencję, położenie i ruchomość poszczególnych struktur anatomicznych. W przypadku terapii urologicznej oraz uroginekologicznej wykonywane per vaginum (przez pochwę) oraz/lub per rectum (przez odbyt)
Ocena neurologiczna. Sprawdzone zostaną odruchy z okolic krocza. Nieprawidłowości mogą świadczyć o zaburzeniach neuronów ruchowych
Badanie USG (Ultrasonografia). Wykonujemy je w celu oceny aktywności (funkcji) mięśni oraz innych struktur. Dotyczy ono mięśni dna miednicy oraz powłok brzusznych.
Badanie EMG (Elektromiografia) pozwala na ocenę funkcjonowania pracy mięśni dna miednicy w czasie rzeczywistym. Potencjał mięśni odbierany jest, w zależności od potrzeb, za pomocą elektrod zewnętrznych, dopochwowych oraz dorektalnych. Zazwyczaj wykonywana jest podczas kolejnych wizyt.
Terapia
EMG biofeedback pozwala na wizualizację pracy mięśni dna miednicy na ekranie monitora. Zabieg ten umożliwia uzyskać pełną, świadomą kontrolę nad mięśniami dna miednicy, stymuluje ośrodek sterowania świadomego i podświadomego w korze mózgowej, pozwala na zaobserwowanie kompensacyjnej pracy np. mięśni brzucha, mięśni pośladkowych.
Elektrostymulację mięśni i nerwów dna miednicy wykonuje się za pomocą elektrody dopochowej/ dorektalnej lub elektrod zewnętrznych, w zależności od wskazań. Zabieg ten umożliwia wywołanie zewnętrznym impulsem elektrycznym skurczu mięśni. Bywa, że samodzielnie wykonywane ćwiczenia mięśni dna miednicy nie przynoszą efektów, ponieważ przy użyciu świadomości pobudzamy jedynie mięśnie, które są prawidłowo unerwione. Mięśnie, których unerwienie jest uszkodzone nie będą reagowały na wolicjonalny skurcz.
Ćwiczenia hipopresyjne prawidłowo wykonywane powodują obniżenie ciśnienia śródbrzusznego, dzięki czemu mogą zmniejszać objawy pęcherza nadaktywnego lub wyciek moczu. Ćwiczenia hipopresyjne aktywują mięśnie dna miednicy, mięśnie brzucha oraz przeponę. Wykorzystuje się w terapii rozejścia mięśni prostych, nietrzymania moczu, zaburzeniach statyki dna miednicy.
Kienziotaping, inaczej plastrowanie. Jest to metoda polegająca na naklejaniu specjalnych plastrów na ciało. Dzięki zastosowaniu plastrów uruchamiane są procesy samoleczenia. Plastry nie powinny być traktowane jako metoda sama w sobie, a jako uzupełnienie przeprowadzonej terapii.
Pessatoterapia
Pessary to wykonane z silikonu kostki lub pierścienie, które wykorzystuje się w dysfunkcjach dna miednicy takich jak: zaburzenia mikcji lub zaburzenia statyki dna miednicy. Dobiera się je indywidualne na podstawie badania fizykalnego oraz występującej dysfunkcji. Stosowanie pessarów powinno być połączone z fizjoterapią uroginekologiczną, co pozwoli na osiągniecie jak najlepszych wyników terapeutycznych.
Ultrasonografia (USG)
Terapia z wykorzystaniem ultrasonografii pozwala na ocenę w czasie rzeczywistym pracy m.in. mięśni dna miednicy, mięśni brzucha. Pacjent w trakcie terapii może obserwować efekty swojej pracy na ekranie aparatu do USG. Metoda ta jest bezpieczna i nieinwazyjna.
Terapia manualna
Wykorzystuje się techniki zewnętrzne i wewnętrzne (dopochwowe/dorektalne), w celu leczenia struktur dna miednicy. Wykonuje się je w celu regulacji nadmiernego napięcia mięśniowego, zmniejszenia bólu, poprawy funkcji poprzez poprawę kurczliwości i rozciągliwości tkanek.
Terapia behawioralne
Obejmuje korekcję zachowań toaletowych, redukcję czynników ryzyka występowania dysfunkcji dna miednicy, trening pęcherza oraz jelit
Trening mięśni dna miednicy
Pacjent na podstawie przeprowadzonej diagnostyki funkcjonalnej, ocenie pracy mięśni dna miednicy w obrazie USG oraz EMG otrzymuje odpowiednio dobrany zestaw ćwiczeń do samodzielnego wykonywania w domu.
.
